Bahir Dar, 21 oktober

Bahir Dar, dinsdag 21 oktober


De Ethiopische kalender is niet alleen anders, maar ook de tijd. De nieuwe dag begint om zes uur ’s avonds, dan is het Ethiopische tijd 24.00 uur. Middernacht dus. Als wij vandaag om 07.30 uur klaarstaan om de apen te gaan zoeken, dan is het hier al over half twee. Gelukkig wordt toch meestal de voor ons ‘normale’ tijdrekening gebruikt.
De wandeling naar de baboons was werkelijk fantastisch. Over een rotsachtig pad, dat wel, al struikelend, maar overeind gebleven, liepen we door een zee van bloemen en kruiden in een prachtig en indrukwekkend landschap. Het rook vooral naar eucalyptus. Die bomen groeien redelijk snel, in drie jaar zijn ze geschikt om gekapt te worden. De nogal dunnen stammetjes worden gebruikt voor de huizenbouw en hekwerken. Langs de weg zie je veel mensen met stammetjes op hun rug lopen.
De apen dan. Dat is een ander verhaal. Zij houden zich niet aan de afspraak om er te zijn als er toeristen komen. Na veel speurwerk werden er diep in het dal een troep gevonden. Maar je moest wel tot op de rand van het ravijn gaan staan om ze te zien. Niets voor mij dus, maar Nathalie heeft een aantal foto’s kunnen maken zodat ik ze ook, al is het achteraf, kan zien.

Daarna terug via Gondar naar de nieuwe plaats, Bahir Dar. Bahir Dar is het Nice van Ethiopië. Het ligt aan Lake Tana. Een groot meer met koperkleurig water. Maar eerst nog even langs het zwembad van Haile Selassie. Dezelfde architectuur als gisteren in de Enclosure, maar veel beter bewaard, want nog in gebruik. Van de bekende boomstammetjes is een soort tribune gemaakt, met zicht op het bad. (leeg) Het geheel lijkt op een theater.
Vervolgens een drie uur durende rit naar Bahir Dar. Met onderweg ook de nodige bijzonderheden, kleine plaatsjes met een en al bedrijvigheid. Kinderen in uniform, die naar school gaan. School is een apart verhaal. In een gezin met een aantal kinderen is er voor de eerste twee misschien de mogelijkheid om naar school te gaan. De anderen zijn nodig voor het moeizame dagelijkse bestaan. In het droge seizoen bv. water halen, drie uur heen en drie uur terug. Of op de kleine kudde ezels of geiten of schapen passen. Soms wordt afgewisseld, ’s morgens werken, ’s middags school.
Langs de kant van de weg, verderop, een aantal mannen druk in de weer. We stoppen, er wordt een koe geslacht. Met z’n tienen en groot materieel, hakbijlen, messen, enz. wordt de koe uit elkaar in stukken gehakt. Ze zijn er vrolijk onder, en wij natuurlijk foto’s maken.

Dan, Bahir Dar, een toch wel fleurige plaats. We zoeken een hotel en verkennen de plaats. Nathalie heeft veel aantrekkingskracht, veel mannen spreken haar aan, waar komen jullie vandaag, ik wil graag jullie gids zijn enz. enz. Heel gemoedelijk allemaal.
Nog even langs de kleermaker voor een mooie nieuwe rok, een biertje, eten en uitrusten, morgen vroeg weer op. De Blauwe Nijl roept.

Nathalie en Bart